II. Rozdział 13 - Ochroniarz

„…Can't breathe for the life of me, I'm drowning in your eyes

I must be under a spell, you've got me hypnotized

Constantly running away but there's nowhere to hide

Always on my mind…”

[Escape the Fate – Chemical Love]

Harry stawił się na wezwane Johna, który oznajmił mu, że ma dla niego pierwszą indywidualną misję.

 — Lori Caldwell – sławna aktorka grająca w wielu filmach, które odniosły sukces. Zajmuje się mugolskim zawodem, ale jest czarodziejką. Od jakiegoś czasu ktoś czyha na jej życie. Dostała wiele anonimowych wiadomości z groźbami, atakowano ją. Wiemy, że atakujący także jest czarodziejem. Niestety, na tym informacje o nim się kończą. Twoja misja? Ochrona jej i złapanie napastnika, gdy będziesz miał możliwość. Ochrona nie dotyczy jej domu. Jest on odpowiednio zabezpieczony przed wtargnięciem. O każdym wyjściu będzie cię informowała przez dwukierunkowe lusterko. W tygodniu masz być dostępny dla niej cały dzień. Jeśli będzie miała coś do załatwienia w nocy bądź w weekend, poinformuje cię o tym co najmniej dzień wcześniej. Jest aktorką, więc czasami pracuje nawet wtedy, a ty musisz się do tego dostosować. Zaczynasz od jutra. Tutaj masz wszystkie dane, które będą ci potrzebne do wykonania misji. Zapoznaj się z nimi.

W biurze Jason klął nad raportem, a Stan wypisywał jakieś papiery. Pozostali rozeszli się po Ministerstwie lub wykonywali własne misje. Harry otworzył wszystkie dokumenty i zaczął je czytać, popijając kawę. Młoda, zaledwie dwudziestoletnia aktorka grająca w filmach różnej maści. Dostała sporo anonimów, które zostały dołączone do akt. Opisano trzy ataki na jej życie. Zawsze, gdy wychodziła na miasto, gdzie była łatwym celem. Sprawą już zajmowali się aurorzy, a on w tym czasie miał być jej ochroniarzem. Jutro miał się stawić w domu Lori, gdyż wybierała się na plan filmowy. Nie mógł otwarcie używać różdżki, gdyż wśród nich mieli być mugole.

 — Zazdroszczę ci. Wreszcie się stąd wyrwiesz — stęknął Jason znad papierów.

 — Też coś niedługo dostaniesz. Tak jak każdy. Muszą wszystkich sprawdzić.

 — Mam nadzieję, że jak najszybciej, bo raporty przyprawiają mnie o mdłości.

W następnej chwili zaklął szpetnie, aż usłyszeli go na korytarzu i podarł pergamin, by zacząć od nowa. Stan ziewnął szeroko, czytając.

 — Mam nadzieję, że to tylko takie początki, a później będzie ciekawiej — stwierdził.

Harry nawet się nie domyślał, że już niedługo pojęcie nuda stanie się dla niego czymś nieznanym.

O dziesiątej rano pojawił się przed bramą olbrzymiej willi. Ściągnął zaklęcia alarmujące, o których dowiedział się z dokumentów i przeszedł przez pedantycznie zadbany ogródek, domyślając się, że Lori ma zatrudnionego ogrodnika. Zadzwonił do drzwi, czekając, aż stanie w nich właścicielka tak luksusowego domu. Usłyszał zza drzwi kroki, a po chwili ujrzał przed sobą dziewczynę z figurą modelki. Nic dziwnego, że zrobiła tak olbrzymią karierę. Jej uroda na pewno przyciągała widzów do kin. Zaciekawione, niebieskie oczy zmierzyły go od góry do dołu i z powrotem. Lśniące loki w kolorze miodu uniosły się lekko wraz z wiatrem, a gładka skóra nie posiadała żadnej skazy.

 — Jesteś moim nowym ochroniarzem? — zapytała rzeczowym tonem, a on skinął głową w odpowiedzi. — Wejdź do środka. Zaraz będę gotowa.

Wpuściła go do mieszkania. Nie wiedział, po co jednej dziewczynie tak olbrzymi dom, ale stwierdził, że to chyba wybryk bogatej aktorki. Na jej zaproszenie usiadł na kanapie, a ona pobiegła do pomieszczenia obok, aby skończyć przygotowywać się do wyjścia. Cała ściana naprzeciwko Furii była oszklona i wychodziła wprost na basen. Pomieszczenie było przesadnie białe, jednak efekt dawało dość ładny. Było tutaj bardzo pusto, ale zdecydowanie winę ponosiło tak wielkie wnętrze.

 — Możemy sobie mówić po imieniu? — zapytała, wchodząc do środka w obcisłej sukience podkreślającej jej talię. — Chyba lepiej będzie nam się wtedy pracowało.

Decyzja w tej sprawie należała do niej, więc zgodził się na takie rozwiązanie. Było to mu nawet na rękę, gdyż była od niego młodsza i miał mówić do niej na pani? Uśmiechnęła się w odpowiedzi, a Harry zrozumiał, dlaczego Alano powtarzał z rozanieloną miną, że Lori jest boginią piękna. Jednak Harry’ego nie obchodziła uroda dziewczyny. Jego pracą była ochrona, a nie podziwianie.

 — Gotowa? — zapytał ze stanowczym wyrazem twarzy.

 — Tak. Możemy iść — odparła, kierując się w stronę drzwi.

Jak dżentelmen otworzył jej wrota i skierowali się do stojącego na podjeździe samochodu. Musieli zachowywać pozory, że są mugolami, gdyż przed domem mogli czatować jej fani i dziennikarze. Lori miała prywatnego kierowcę. Twierdziła, że nie ma czasu zrobić prawa jazdy, a jakoś musiała jeździć do pracy. Ruszyli na plan filmowy.

 — Nie sądziłam, że sam Harry Potter będzie moim ochroniarzem — zagadnęła.

 — Każdy auror musi przejść przez każdy etap, niezależnie od tego, kim jest — odpowiedział, zerkając na nią.

Wpatrywała się w niego z uśmiechem na ustach.

 — Po nitce do kłębka.

 — Dokładnie.

 — Też zaczynałam od przedstawień szkolnych — stwierdziła. — Wtedy bym nie pomyślała, że dojdę tak daleko. Po zdjęciach chciałabym wyskoczyć na miasto — dodała po chwili ciszy. — Drobne zakupy, jak to kobiety.

Furia skinął głową w odpowiedzi. Gdyby powiedziała to Silver, zacząłby jęczeć, żeby wzięła ze sobą Blake albo Jasmine, ale teraz to była jego praca i nie mógł odmówić. Po kilku minutach dojechali na plan filmowy. Harry trzymał się na uboczu, bardziej rozglądając się po ludziach, w których mógł skrywać się potencjalny napastnik. W przerwach między ujęciami dziewczyna zagadywała go bądź szykowała się do kolejnej sceny. Musiał przyznać, że była świetną aktorką. Kłótnia, którą miała odegrać, wyszła jej tak naturalnie, że aż był zdumiony. Nazwa filmu nic mu nie mówiła, pewnie dlatego, że bardziej odnajdywał się w sensacjach i horrorach, a nie romansach.

 — Pewnie się nudzisz, co? — spytała nagle, siadając obok niego.

 — Romanse to nie moja działka — odparł. — Ogólnie rzadko oglądam telewizję, ale jak już, to raczej filmy akcji.

 — Pewnie nie sam, co? — uśmiechnęła się.

 — No nie — odparł z uśmiechem.

 — Długo jesteście razem?

 — Prawie pięć lat.

 — Spory staż.

 — Dość długo, chociaż w trakcie szkolenia było ciężko.

 — Nic dziwnego. Półtora roku to jednak sporo czasu…

 — Lori!

Pobiegła na plan, słysząc krzyk reżysera.

Od razu po zakończeniu zdjęć pojechali do miasta na zapowiedziane zakupy. Harry przechodził istną mękę, ale utrzymywał twardą minę. Raz napadła na nich grupka fanów dziewczyny, ale chodziło im tylko o zdjęcia i autografy, więc Furia nie musiał reagować. Kolejny sklep z ciuchami powitał ich z szeroko otwartymi ramionami. Dziewczyna chodziła od wieszaka do wieszaka, a on, tłumiąc jęki, za nią. Pytała go o zdanie, ale na wszystko kiwał głową. Dopiero gdy pokazała mu stanik, trochę się zdziwił, a ona zachichotała, kiedy spojrzał na nią z lekko zgłupiałą miną. Później utknęła ze stertą ciuchów w przymierzalni. Dwie godziny spędzili na zakupach, co wymęczyło Harry’ego jak trening Tony’ego. Pierwszy dzień misji minął mu bez komplikacji.

Już od tygodnia zajmował się ochroną Lori Caldwell. Dziewczyna była dość wyluzowana, choć miał wrażenie, że jest zakupoholiczką. Co trzy dni chodziła na zakupy, czym niezmiernie go męczyła. Raz zabrała ze sobą swoją przyjaciółkę, więc męka była podwójna. Obie co chwilę go zagadywały, a Lori śmiała się, że jej prześladowca na pewno schował się między wieszakami, gdy nawet w pustym sklepie nie tracił czujności. Aktorka nie robiła większych problemów, więc nie musiał się wściekać, że schodzi mu z oczu bez uprzedzenia.

O wypadzie w weekend do studia fotograficznego powiadomiła go dwa dni wcześniej, tak jak było ustalone. Co prawda czuł lekkie skrępowanie, gdy pozowała w samej bieliźnie, ale nie dał tego po sobie poznać. Musiał jednak przyznać, że miała idealne ciało.

Tak jak się umówili, zjawił się u niej w domu o ósmej rano. Trochę go wcięło, gdy otworzyła mu w dość krótkim szlafroku i paskiem zawiązanym tak, że odkrywał jej dekolt.

 — Wejdź, zaraz będę gotowa. Źle ustawiłam budzik — powiedziała na wstępie. — Usiądź.

Pobiegła do łazienki, a on dostrzegł jej opalone uda, gdy pod wpływem biegu szlafrok lekko odsłaniał jej ciało. Pokręcił głową, by odgonić ten obraz sprzed oczu. Wróciła w pełni ubrana, a kilka minut później już jechali na plan filmowy, gdzie dziewczyna odgrywała rolę skąpo ubranej barmanki w klubie. Gdy wracali do domu Lori, dziewczyna śmiała się jak opętana z jednej ze scen, w trakcie której jej partner zaczynał tańczyć na ladzie, jak było w scenariuszu filmu.

 — I tak najlepsze, jak z niej spadł — zaśmiała się. — Tego nie było w scenariuszu, ale chyba wkleją tę scenę.

 — To mu wyszło — odparł z rozbawieniem.

 — Chciałabym zobaczyć ciebie w takiej roli — zachichotała, a on spojrzał na nią z uniesioną brwią. — Może nawet nie w roli, ale naturalnie — dodała z błyskiem w oku.

             — Czy ty coś sugerujesz?

 — Nie chciałbyś zagrać tancerza go-go? — rzekła, udając powagę. — Och, nie rób takiej miny — roześmiała się. — Żartuję, wyluzuj — wyszczerzyła się i klepnęła go w nogę. — Tobie bardziej pasuje rola jakiegoś — zastanowiła się chwilę — policjanta siejącego spustoszenie wśród przestępców.

 — Chyba masz trochę wybujałą wyobraźnię — odparł ze śmiechem.

 — Nawet nie wiesz jak — odpowiedziała z niebezpiecznym błyskiem w oku.

Zastał Silver siedzącą w salonie. Nie odpowiedziała na jego powitanie, wpatrując się w telewizor. Pocałował ją lekko w policzek, ale nawet na niego nie zerknęła.

 — Co jest? — zapytał zdziwiony.

 — Kompletnie nic — odpowiedziała tonem sugerującym, że jednak nie wszystko jest w porządku.

 — Przecież widzę — powiedział twardo.

 — Mówię, że nic. Obiad jest w lodówce. Odgrzej sobie.

Patrzył na nią przez chwilę w milczeniu, nie wiedząc, o co jej chodzi. Wreszcie pokręcił głową i poszedł do kuchni. Na ladzie znalazł mugolską gazetę na otwartym artykule. Na pół strony widniał duży napis: Nowy chłopak Lori?! Jakiś paparazzi uchwycił moment, gdzie jakiś facet trzymał rękę na plecach roześmianej dziewczyny. Dopiero po chwili dotarło do niego, że ten facet to on. Trzymał rękę na jej plecach, ponieważ wyprowadzał ją z tłumu otaczających ją ludzi. Zaklął w myślach. Cholerni paparazzi są wszędzie i jak zwykle zrobią coś z niczego. Zapomniał o obiedzie. Wrócił do salonu i podszedł do Evelyn, która teraz już miała lekko zaszklone oczy.

 — Chyba w to nie wierzysz — powiedział cicho. Przełknęła ciężko ślinę. — Silver — dodał z lekkim zawodem w głosie.

 — Po prostu to… nie jest fajne, gdy czytasz coś takiego — wydusiła. — Na początku uwierzyłam, ale później… Nie zrobiłbyś mi tego, prawda? — rzekła błagalnie.

Kucnął przy niej i chwycił jej dłonie, by złożyć na nich pocałunek.

 — Nigdy — zapewnił cicho, patrząc jej w oczy. — Wiesz, że dziennikarze tylko szukają pretekstu i sensacji. Jestem jej ochroniarzem. Nic nie poradzę na to, że uchwycili taki moment, gdzie tylko wyprowadzam ją z tłumu.

Evelyn westchnęła cicho. Jak mogła zwątpić? Tylko przez moment, ale jednak. Pochyliła się i pocałowała go krótko, a następnie powiedziała, że odgrzeje mu obiad. Gazeta wylądowała w śmietniku.

Kolejnego poranka standardowo zjawił się w domu Lori. Także widziała gazetę, ale zignorowała całą sprawę, przyzwyczajona do takich plotek.

 — Sam dobrze wiesz, co dziennikarze potrafią wypisywać — rzekła lekceważąco. — Już miałam według nich anoreksję, chodziłam z Orlando Bloomem, byłam w ciąży, a kiedyś pracowałam jako sprzątaczka, chociaż od zawsze zajmuję się aktorstwem. Przyzwyczaiłam się do głupich plotek i po prostu już nie reaguję. Ty też to zignoruj. W końcu się odczepią.

Nie było łatwo, gdy kolejnego dnia pojawiło się następne zdjęcie, kiedy pomaga jej wsiąść do samochodu i jak Lori ogląda wystawę z pierścionkami. Na pytanie, czy szykuje się ślub, Harry parsknął głośnym śmiechem. Evelyn gorzej to przechodziła, chociaż utrzymywała, że to tylko wymysły dziennikarzy.

Wieczorny wypad Lori z przyjaciółkami sprawił, że Furia musiał jeszcze bardziej zwiększyć czujność, gdyż dziewczyna była łatwym celem w zatłoczonym pomieszczeniu, chociaż starała się nie rzucać w oczy.

 — Panie ochroniarzu, może przestanie pan tak stać i się do nas przyłączy? — zachichotała jedna z jej lekko podpitych przyjaciółek.

 — Taka moja praca — odparł, a ona westchnęła z zawodem.

Zatrzymał wzrok na facecie, który zachowywał się dość wulgarnie. Widocznie był bardzo pijany. Przesunął wzrok dalej, a gdy ponownie spojrzał na mężczyznę, ten był już bliżej ich stolika.

 — Lori! — krzyknął nagle i zaczął biec chwiejnie do dziewczyny.

Aktorka spojrzała na niego z przestrachem, gdy zaczął coś bełkotać po pijanemu. Harry zareagował od razu. Chwycił faceta za ramię i odepchnął do tyłu. Najpierw ostrzeżenie. Odepchnijcie natręta, żeby wiedział, że nie ma się zbliżać. Jeśli nie zareaguje, to przykro mi, ale jest debilem i użyjcie siły. Nie cackajcie się z nim. Daliście ostrzeżenie, a on nie zareagował – słowa Tony’ego obiły się o jego umysł. Facet należał jednak do debili i ponownie rzucił się w stronę Lori. Furia chwycił go za kark i podciął mu nogi. Sekundę później już opierał kolano o jego plecy, trzymając go za nadgarstki i unieruchamiając go. Facet jęczał coś w stronę podłogi, a ludzie patrzyli na nich z lękiem. Pojawiła się ochrona klubu.

 — Panowie, co się tutaj dzieje? — powiedział jeden z nich.

Harry pokazał im mugolską odznakę ochrony, a ci skinęli głowami.

 — Ten pan chyba za dużo wypił — oznajmił Furia, podnosząc faceta do pionu.

Ochroniarze wzięli go za ramiona, widząc, że mężczyzna ledwo stoi o własnych siłach. Wyprowadzili go z klubu. Harry spojrzał w stronę Lori, aby sprawdzić, czy wszystko z nią w porządku. Patrzyła na niego z zaskoczeniem.

 — Okay? — zapytał, a ona pokiwała głową.

 — Dzięki.

 — Taka moja praca — powtórzył, a ona uśmiechnęła się lekko.

Jej przyjaciółki chichotały w najlepsze.

Kiedy wracali do domu, Lori była kompletne pijana. Nie była w stanie wysiąść z samochodu, śmiejąc się na cały głos. Nie mając wyjścia, chwycił ją na ręce, co spotkało się z jeszcze głośniejszym śmiechem aktorki.

 — Zachowałeś się dzisiaj jak książę ratujący swoją księżniczkę — wybełkotała, obejmując go za szyję. — To było takie seksi.

 — Lori, lepiej nic więcej nie mów — powiedział z rozbawieniem. — Jesteś kompletnie pijana i bredzisz.

 — Nie jestem! — obroniła się. — Może trochę — stwierdziła po chwili z chichotem.

Skierował się do sypialni pod jej spojrzeniem. Położył ją na łóżku, nie spodziewając się tego, co dziewczyna zrobi. Pociągnęła go za koszulkę z taką siłą, że stracił równowagę i spadł wprost na nią. Nie zdążył zareagować, gdy poczuł jej usta na swoich, a ręce dziewczyny zaczęły krążyć pod jego koszulką. Natychmiast odsunął się od niej i wstał.

 — Nie wmówisz mi, że nie chcesz — powiedziała ostro i dość wyraźnie.

 — Idź spać, bo jesteś pijana i jutro nawet nie będziesz tego pamiętać — odrzekł twardo. Wyszedł, nawet nie czekając na jej odpowiedź. — Ku*wa, pięknie — mruknął do siebie, gdy znalazł się na podwórku.

Kiwnął kierowcy, że wszystko w porządku i może wracać do siebie. Wyszedł za bramę i wyciągnął papierosa, mówiąc w myślach, że zabije Isaaca za to, że przez niego zaczął palić w nerwowych sytuacjach. Musiał wyrzucić to zdarzenie z pamięci. Lori na pewno też jutro nie będzie wiedziała, że doszło do czegoś takiego. Spalił papierosa do końca i uznał, że nic się nie wydarzyło.

Deportował się do domu, gdzie powitała go Silver. Odsunęła się od niego, gdy wyczuła zapach papierosów.

 — Od kiedy palisz? — zapytała podejrzliwie.

 — Od dawna — odparł, przyciągając ją do siebie, choć nadal odsuwała od niego twarz.

 — To znaczy? — zmrużyła gniewnie oczy, trzaskając go lekko w dłonie, które dobierały się do jej pośladków.

 — Od szkolenia — westchnął. — Nie jestem nałogowcem. Palę tylko w nerwowych sytuacjach.

 — Kto jest za to odpowiedzialny? Mów, muszę wiedzieć, kto cię tego nauczył i kogo zabić — powiedziała twardo.

 — Isaac — przyznał.

Uśmiechnęła się.

 — Już jest trupem. — Zarzuciła ramiona na jego szyję i rzekła poważniej: — Co to za nerwowa sytuacja?

 — Jakiś natrętny i pijany fan, więc musiałem użyć siły.

Kłamstwo ma krótkie nogi. Pamiętaj, Potter – zaszydził głosik w jego głowie.

 — Musisz się przyzwyczaić — stwierdziła. — Ale są lepsze sposoby na odstresowanie — uśmiechnęła się, unosząc brew w górę w prowokującym geście.

Nawet nie domyślał się, jakie konsekwencje przyniesie głupi wybryk pijanej aktorki.

Lori pamiętała, co zrobiła po powrocie do domu. Przyznała to przed nim i przeprosiła. Wydarzenie miało pójść w niepamięć. Niestety, od tego wszystko się zaczęło. Aktorka zmieniła do niego podejście. Wysyłała mu różne komunikaty mówiące o tym, że jest nim zainteresowana. Starał się nie reagować. Zwiększał dystans między nimi, jednak ona non stop go zmniejszała. Praca stała się męcząca. Musiał ją chronić i jednocześnie odrzucać jej zaloty. Zwykłe ochroniarskie gesty odbierała jako sygnał zainteresowania. Wreszcie przyznała otwarcie, że jej się podoba.

 — Jestem tylko twoim ochroniarzem.

 — Przecież nikt nie musi o tym wiedzieć — odparła z uśmiechem.

Pokręcił głową.

 — Wiesz, Lori, to chyba zaszło trochę za daleko — powiedział.

 — Przecież ci się podobam… — Podeszła do niego bliżej. — Nie przecz. Wiem, że tak jest.

 — To, że jesteś atrakcyjna, jeszcze nic nie znaczy. — Starała się go objąć, ale wyswobodził się. — Za bardzo weszłaś w relacje prywatne, a to nie sprzyja dobrze pracy.

 — Co chcesz przez to powiedzieć? — rzekła, mrużąc gniewne oczy.

 — Że chyba ktoś powinien mnie zmienić w roli twojej ochrony.

 — Nie zrobisz tego — powiedziała ostro.

 — Nie mam wyjścia.

Uśmiechnęła się drapieżnie.

 — Nie dajesz mi wyboru — stwierdziła. — Zaczekaj chwilę.

Zniknęła za drzwiami znajdującymi się za jego plecami. Westchnął cicho. Cóż, nie tak miała wyglądać jego pierwsza indywidualna misja. Ich relacje miały ograniczać się tylko do kontaktów czysto zawodowych, ale wszystko wymknęło się spod kontroli. Musiał zrezygnować, gdyż bliższa znajomość była zakazana w takiej sytuacji. Nie zorientował się, kiedy Lori wróciła do pomieszczenia. Poczuł, że stoi za nim, dopiero gdy pocałowała go w kark. Podsunęła mu pod nos kopertę.

 — Zobacz w środku — szepnęła mu do ucha.

Z niemiłym przeczuciem otworzył kopertę, nie wiedząc, czego ma się spodziewać. Wyciągnął zdjęcia. Zwykłe, mugolskie. Zesztywniał, a jego oczy rozszerzyły się. Łóżko Lori wraz z właścicielką i… O Merlinie... On i Lori w jej łóżku, splątani w mocnym pocałunku, pozbawieni górnych warstw ubrań. Przecież…

 — Przecież to się nigdy nie wydarzyło!

Roześmiała się chłodno.

 — Och, zdarzyło. Nie widzisz? — mruknęła mu do ucha. — Przynajmniej tak to wygląda, prawda?

Odwrócił się w jej stronę ze zdezorientowaniem w oczach. Na jej ustach tkwił uśmiech triumfu i wyższości.

 — Eliksir Wielosokowy…

 — Nie tak trudno zdobyć twój włos, skoro non stop się koło mnie kręcisz — stwierdziła, wzruszając lekceważąco ramionami. — Tak bliskie kontakty z podopieczną chyba są zakazane, prawda, aurorze Potter? — zapytała niewinnie. — Ups… Trochę się pan zapędził. Tak wykorzystać niewinną, młodą aktorkę…

 — Po co ci to? — warknął.

Jej wzrok stwardniał.

 — Albo nadal będziesz moim ochroniarzem, albo te zdjęcia pojawią się na pierwszych stronach gazet. Myślę, że Silver za dobrze tego nie przyjmie, a praca… cóż… Złamałeś regulamin aurorów, więc możesz z niej wylecieć.

 — Zdzira — szepnął.

 — Mogłeś mnie nie odrzucać, kochanie. Twój wybór. — Pieszczotliwie przejechała dłonią po jego policzku. Chwycił ją za rękę i szarpnął w dół, ale nie zrobiło to na niej większego wrażenia. — Czekam jutro o dziesiątej trzydzieści — rzekła, gdy bez słowa skierował się do wyjścia. — Jeśli nie przyjdziesz, możesz szukać naszych zdjęć na okładkach wszystkich gazet.

Trzasnął drzwiami. Stanowczo wszystko wymknęło się spod kontroli.

**************************

Kurrra, oj tak, muzyka często zbliża. Piosenka... hmm... Coś mi się w niej podoba, a coś nie. Na początku trochę mi się skojarzyło z Limp Bizkit. Jakiego typu piosenki lubię? Trudno to określić. Mój gust jest dość rozbieżny. Od wolnych ballad, po rock alternatywny, punk rock, rapcore, hardcore, nu metal, screamo i różne wynalazki. Po prostu piosenka musi coś w sobie mieć ;) Przejrzyj mój profil na laście ;)

Mysza Xde, o Ślizgonach i dywizjonie będą tylko takie kawałki. W końcu akcja skupia się głównie na Harrym, prawda? ;)

Frigus, już myślałam, że naprawdę postanowiłaś czekać do tego 13 rozdziału, jak pisałaś mi na twitterze haha ;D Kłopoty szybko się nie skończą. Mogę nawet pokusić się o stwierdzenie, że teraz non stop będą problemy. Haha, chyba każdy ma takie postaci, których nie może zdzierżyć i które są jego ulubionymi, więc rozumiem Twoje podejście do Evelyn. Powiem Ci szczerze, a raczej napiszę, że momentami tęsknię za Nicole z Drugiego Oblicza, bo ona była jednak dość charakterystyczną osobą i bardzo wyrazistą, według mnie ;) Karty bohaterów... Zabij mnie, bo nie potrafię tworzyć brzydkich bohaterów, jeśli są istotnymi postaciami, a szczególnie dodawać brzydkich zdjęć (moje głupie schizy xD).

No to teraz mam nadzieję, że skończy się marudzenie, że rozdział są nudne ;) W następnym tygodniu rozdział powinien pojawić się wcześniej, bo, o ile dobrze się orientuję, to będę miała wolne od szkoły.